مدیریت جوجه
نداشتن سلامتی مانند کمبود درآمد است. هر پرورش دهنده واقعی جوجه های گوشتی تا حد امکان جوجه های باکیفیت خریداری می کند و جوجه های ضعیف، بیمار، استرس دار، اضافه وزن یا کم آب را در تجهیزات با تراکم بالا قرار نمی دهد. جوجه هایی که به مزرعه آمدند باید از سلامت خوبی برخوردار باشند و پس از آن احتمال آلوده نشدن آن ها در حد امکان ضروری است. این بدان معناست که مزرعه نیاز به شستشو و ضدعفونی کامل دارد و این کار حداقل تا رسیدن گله جدید انجام می شود.
پیشنهاد مطالعه: عوارض عصبی، عضلانی، اسکلتی بیماری های طیور، پرورش کبک
جوجه های سالم زمانی که آلوده می شوند می توانند به سرعت بیمار شوند. پرورش دهندگان موفق اذعان دارند که مرگ و میر ناشی از بیماری ممکن است در مراکز بهداشتی که قبل از رسیدن جوجه ها به خوبی نگهداری نمی شوند رخ دهد، نه در سالن های بهداشتی و ضد عفونی شده. پس از رسیدن جوجه ها، بیوسیستم باید به شدت توسط همه سالن دارها محافظت شود. هر بازدیدکننده ای نیازی به ورود ندارند پس سعی کنید هر فردی را به سالن پرورش راه ندهید. هدف از این واکسن کمک به مرغ است که در روزهای اولیه زندگی، بدون ایجاد استرس در مقابل سایر بیماری‌ها مقاومت کند.
مهمترین بخش زندگی جوجه
ساعت های اولیه زندگی جوجه های گوشتی از مهمترین بخش زندگی آنها هستند. لابی باید یک روز قبل از رسیدن جوجه ها آماده و بررسی شود. در اینجا برخی از پارامترهای اساسی وجود دارد که باید قبل و در طول مراحل اولیه زندگی جوجه های گوشتی برای شروع و پایان خوب در نظر بگیرید.
بهبودهای ژنتیکی
در چند سال گذشته سن جوجه های گوشتی از 60 روز به کمتر از 40 روز کاهش یافته است یعنی هفته اول زندگی جوجه های گوشتی امروز 20 درصد از کل طول عمر جوجه ها است در حالی که قبلاً فقط 10 درصد را نشان می دهد. کاهش در عملکرد به خاطر مدیریت نامناسب هیچ گاه قابل جبران نیست زیرا دیگر فرصتی وجود ندارد.
کیفیت هوا
بعد از ایمنی زیستی، عامل مهم بعدی تأمین هوای تازه و گرم، غنی از اکسیژن برای جوجه های تازه متولد شده است. البته نای مرغ ها هنگام حمل در سینی و جعبه آزرده می شود. اکثر جوجه ها در هنگام جوجه ریزی در معرض گاز فرمالدئید و هوای آلوده قرار می گیرند. اطمینان از کیفیت مطلوب هوا برای جوجه ها و عدم وجود سطوح غیرقابل قبول دی اکسید کربن و آمونیاک مهم است. مقادیر بیش از حد این محرک ها می تواند باعث افسردگی، کم آبی، کاهش وزن و در نهایت مرگ شود. تهویه ضعیف می تواند باعث تجمع مونوکسید کربن و رسیدن به سطوح سمی شود. مسمومیت باعث ایجاد شرایط غیرقابل برگشتی می شود که با تهویه بیش از حد قابل اصلاح نیست. ارائه کیفیت هوا مناسب یک هنر است. هدف، دادن هوای تازه به جوجه ها بدون ایجاد سردی و کوران برای آنها و هدر رفتن انرژی گرمایی است. مدیر مزرعه مرغ باید بداند که با وجود شرایط آب و هوایی خارج از سالن، چگونه آن را کنترل کند تا همیشه هوای گرم تازه و دائمی را تأمین کند.
آب
جوجه ها ممکن است 100 ساعت یا بیشتر کم آب شوند. در طول این زمان آنها از مواد مغذی باقیمانده در کیسه زرده تغذیه می کنند اما محدودیت عمدی آب و غذا توصیه نمی شود. در اصل جوجه ها باید کمتر از 8 ساعت پس از جوجه ریزی آبیاری و تغذیه شوند. تاخیرهای طولانی تر می تواند باعث کم آبی جوجه ها (دهیدراتاسیون) شود.
در صورت تاخیر طولانی می توان از hydrant مغذی تجاری در هنگام تحویل جوجه‌ها به مزرعه در بکس و جعبه‌بندی استفاده کرد. قبل از رسیدن مرغ ها باید کیفیت آب، تمیزی و درجه حرارت آن بررسی شود. آب آلوده می تواند باعث گسترش بیماری و ایجاد اسهال شود و در نتیجه به از دست دادن آب و مرگ گله منتهی می شود. در صورت حمل و نقل پرندگان برای مدت طولانی توصیه می شود در 4-3 ساعت اول به جوجه ها آب و غذا داده شود. لازم است به محض ورود جوجه ها به نوشیدن آب تشویق شوند. برخی از مدیران در اولین ساعت زندگی خود شکر به آب خود اضافه می کنند (محلول 4 درصد). شکر به جوجه ها نشاط می بخشد و آنها را تشویق به خوردن می کند. آب تازه همچنین می تواند مجرای روده مرغ را نرم کند و سطح داخلی دستگاه گوارش را برای غذا آماده کند. پس از افزودن شکر، برای حفظ سلامت جوجه ها، توصیه می شود در 3 ساعت اول زندگی، مکمل های ویتامینی را به آب اضافه کنید. به جز هنگام واکسیناسیون آب آشامیدنی باید به اندازه کافی کلر داشته باشد. میزان کلر سطح آبخوری باید در ppm 3 در آبخوری های trough، ppm 2 در آبخوری های پلاسن و ppm 1 در آبخوری های نیپل باشد.
محیط
محیط جوجه های تازه متولد شده باید تا حد امکان بسته باشد. این محیط باید با محیطی که برای نوزاد انسان در نظر گرفته شده مقایسه شود و راحت و تمیز و گرم مهیا شود. این نکته را فراموش نکنیم که در 24 ساعت اول باید به جوجه ها توجه کامل شود.
تراکم تجهیزات
قبل از ورود جوجه ها، مدیر مزرعه باید اطمینان حاصل کند که محوطه جوجه کشی کاملاً آماده و برای تعداد جوجه در مسیر کافی است. این نگرانی شامل فضای مناسب بستر، تغذیه، آبیاری، بسترهای تازه و باکیفیت در منطقه دم کردن و غیره است. همچنین غذا و نوشیدنی مناسب و توزیع مناسب ضروری است.
کیفیت بستر
باید به وضعیت بستر توجه دائمی شود. بسترهای قدیمی، گل آلود، خیس یا گرد و خاکی باید با بسترهای تازه و با کیفیت خوب جایگزین شوند. هدف از جایگزینی بستر، کاهش قرار گرفتن جوجه ها در معرض سطوح بالای عفونت در چند ساعت اول است، زمانی که ایمنی به خوبی مهیا نشده و نوع، دما، ترکیب و رطوبت بستر ممکن است تغییر کند و بر بقا و رشد تخم تأثیر بگذارد. جوجه ها می توانند دمای بدن خود را تا حد زیادی از طریق پوست پای خود در مواجهه با بستر از دست بدهند. بنابراین، گرم کردن نادرست بستر قبل از ورود جوجه ها می تواند به سلامت و در نتیجه زنده ماندن جوجه ها آسیب برساند. در مکان های سرد، باید حداقل 24 ساعت قبل از ورود جوجه ها بستر را گرم نگه داشت و با دماسنج یا به عبارت ساده تر با دست زدن به پاهای مرغ می توان دمای بستر را بررسی کرد.
خوراک
مدیریت همچنین شامل غذا و آب با کیفیت بالا می باشد. اندازه ذرات خوراک برای جوجه ها باید بهینه باشد. 85 درصد از بدن جوجه هایی که تازه از تخم خارج شده اند را آب تشکیل می دهد. برای جوجه ها مهم است که به اندازه کافی سریع وارد آب شوند. این امر باعث افزایش مقدار غذای مصرفی و افزایش وزن بدن جوجه می شود. در صورت استفاده از آب و غذای کافی، حرارت مناسب و تامین هوا با کیفیت بالا، وزن مرغ در عرض هفت روز چهار برابر می شود. برای کنترل تغذیه مناسب توصیه می شود جوجه ها به صورت تصادفی و تحت تاثیر طبقه بندی انتخاب شوند. لایه بندی ها باید به طور کامل تکمیل شوند. اگر چینه دان جوجه ها نیمه خالی باشد پس باید فهمید که مدیریت مشکل دارد. بنابراین موارد فوق باید به طور دقیق در نظر گرفته شوند. هیچ وقت برای رفع یک باگ دیر نیست، اما قبل از اینکه بتوانید آن را برطرف کنید باید آن را کاملاً بررسی و مشخص کنید.
سخن آخر
هدف از مدیریت جوجه ترویج رفتارهای صحیح در خوردن و آشامیدن است که در نتیجه به حداکثر وزن بدن با بالاترین درجه برابری و رفاه دست یابیم.
عملکرد نهایی جوجه گوشتی و سود آن بستگی به توجه به جزئیات دوره پرورش دارد که شامل مدیریت خوب گله مادر سالم، دقت در جوجه کشی و حرکت صحیح و با کیفیت جوجه ها می باشد.
