گر چه کف سالنهای پرورش طیور معمولاً سیمان یا بتون است اما انواع مختلف بستر برای اهدافی مانند کاهش فضای مورد نیاز طیور ، نیروی انسانی کمتر ، افزایش باروری گله های مادر ، خروج آسان فضولات طیور و رعایت بهداشت بهتر ،طراحی گردیده اند
انواع بستر در سالنهای پرورش طیور ، عبارتند از :
الف) سالنهای با بستر پوشال
ب) سالنهای با بستر پوشال و نرده
ج) سالنهای با بستر تمام نرده
سالنهای با بستر پوشال: در این سالنهای تمام کف ، مسطح و در هنگام پرورش طیور روی آن پوشال نجاری و یا انواع دیگر بستر پخش می شود . این سالنها برای پرورش همه نوع طیور مناسب است . ارتفاع پوشال را معمولا ۶-۵ سانتیمتر در نظر می گیرند و با رشد طیور بر ارتفاع پوشال اضافه می کنند و در حدود ۱۵-۱۰ سانتی متر در پایان دوره پرورش می رسد
سالنهای با بستر پوشال و نرده : در این نوع سالنها قسمتی (حدود ۶۰ درصد) توسط نرده ، یا مفتولهای آهنی جوش خورده به هم و بقیه کف (حدود ۴۰ درصد) از پوشال پوشیده شده است . این سالنها به طور کلی برای گله های مادر ، بخصوص گله های مادر گوشتی و بوقلمون بکار می روند اما می توان آنها را برای پرورش نیمچه ها نیز بکار برد ، به شرط آنکه نیمچه ها به اینگونه بسترها عادت داده باشند . مزیت اینگونه سالنها ، باروری بیشتر تخم مرغ گله های مادر و تراکم بیشتر در واحد سطح سالن برای نگهداری است اما این سالنها هزینه ساخت زیادی دارند
اندازه نرده ها و فاصله بین آنها : نرده ها باید ۵-۵/۲ سانتیمتر عرض داشته باشند و فاصله آنها را از هم ۵/۲ سانتمتر در نظر می گیرند . جهت نرده ها باید در امتداد طول سالن باشد . اگر در جهت عرض سالن نصب گردند طیور نمی توانند به راحتی روی آنها حرکت کنند ، چنانچه بجای نرده مفتول بکار رود باید به اندازه کافی محکم باشند تا خم نشوند . مفتولها را به صورت توری به هم جوش می دهند . سوراخهای این توری باید ۵×۵/۲ سانتی متر و طول آن در جهت عرض سالن قرار گیرند .
نرده ها یا توری باید روی قطعات جداگانه ساخته شوند تا هنگام تمیز کردن سالن در پایان دوره پرورش ، قابل جابجایی باشند
مکان نصب نرده ها: نرده ها یا توریهای مفتولی ، ممکن است در مرکز یا دو طرف سالن نصب شوند . در دو طرف سالن نصف نرده ها روبروی یک دیوار جانبی سالن و نصف دیگر روبروی دیوار جانبی دیگر قرار می گیرند . حسن این روش در سالنهای با دیوار جانبی باز ، آن است که قطرات باران تراوش شده به داخل سالن روی پوشالهای بستر نمی ریزد و به علاوه می توان در قسمت وسط کارهای مختلفی را انجام داد و اگر در مرکز سالن نصب گردند بدین صورت خواهد بود که نیمی از بستر پوشال در جلوی یک دیوار جانبی و نیمی دیگر جلوی دیوار جانبی روبرو قرار دارد و نرده ها یا توری مفتولی در مرکز سالن قرار گرفته است . این روش در سالنهای بسته (بدون پنجره) این مزیت را دارد که آبخوریها و دانخوریها ، در روی نرده یک پارچه قرار دارند . اما در سالنهای با دیوار باز ، دارای معایبی است ، از جمله می توان به تراوش قطرات آب باران روی بستر پوشال و خیس نمودن آن و مشکل عبور اشخاص در عرض سالن اشاره کرد
ارتفاع نرده ها : نرده ها یا توری مفتولی در ارتفاع ۶۰ سانتی متری کف سالن نصب می گردند . این اندازه برای جمع شدن کود یکسال کافی است . نصب توری در کنار نرده الزامی است ، تا ضمن برقراری جریان هوا ، بر روی فضولات زیر نرده و خشک شدن آنها ، از ورود طیور به زیر نرده ها جلوگیری نماید .
۳-۳) سالنهای با بستر تمام نرده : این سالنها برای پرورش مرغان تخمگذار بکار می رود . مزیت آن ، این است که در مقایسه با سالنهای با بستر پوشال ، هر مرغ به فضایی در حدود ۵۰% کمتر ، احتیاج دارد
مشخصات نرده شبیه سالنهای با بستر نرده و پوشال است ، با این تفاوت که در این سالنها تمام بستر سالن از نرده یا توری پوشیده شده است .
این گونه سالنها ، بهداشتی ترین بسترها را دارند و به علت تماس نداشتن طیور با فضولات و نبودن گرد و خاک ، از نظر نیروی کارگری به کارگر کمتری نیازمند است
